Przeźrocza o tematyce: Jaskinia „Raj” i Pałac Królewski w Warszawie
Telewizja
Telewizja zajmuje obecnie znaczącą pozycję w życiu współczesnego człowieka.
Telewizja dydaktyczna, nazywana także telewizją szkolną jest środkiem audiowizualnym, którego znaczenie pedagogiczne ciągle wzrasta w procesie nauczania. Istnieją cztery podstawowe systemy emisji telewizyjnych. Są to:
-
Telewizja otwarta- wszelkiego rodzaju emisje z centralnych lub przekaźnikowych stacji nadawczych na kanałach ogólnodostępnych. Programy te odbierane są przez ogólnodostępne odbiorniki, przystosowane do zakresów przyjętych w kraju.
-
Telewizja w obwodzie zamkniętym – nazywana również przewodową, przemysłową lub użytkową – stosowana w technice, gospodarce, kontroli i nauczaniu. Nadawanie programów odbywa się za pomocą przewodów łączących kamery telewizyjne z odbiornikami.
Telewizja kierunkowa – centrala rozsyłająca programy jest połączona bezpośrednimi kablami z abonentami
Stereofonia
I. WPROWADZENIE METODYCZNE
Audycja należy do środków dydaktycznych słuchowych oddziaływujących bezpośrednio na zmysł słuchu a pośrednio i na inne zmysły, szczególnie zaś działa na wyobraźnię uczniów. Gotową audycję można wykorzystać odtwarzając ją na lekcji. Można również przygotować taką audycję oraz nagrać ją z uczniami. Mają oni wtedy okazję do zapoznania się z możliwościami urządzeń elektronicznych oraz sposobami ich wykorzystywania. Można także przygotować audycję okolicznościową i odtworzyć ją podczas uroczystości lub przerwy w zajęciach.
II. CHARAKTERYSTYKA URZĄDZEŃ
W celu wykonania ćwiczenia wykorzystane zostały następujące urządzenia i aparaty:
-
Tuner stereofoniczny DIORA AS 952
-
Magnetofon stereofoniczny DIORA MDS 456
-
Odtwarzacz CD FONICA CDF 001
-
Wzmacniacz DIORA WS 354
-
Mikser FORTE 101 S
-
Magnetofon UNITRA M 531 S
-
Słuchawki, mikrofony.
1. Tuner stereofoniczny
Jest to 3-zakresowy stereofoniczny tuner klasy HI – FI. Urządzenie to może odbierać programy radiofoniczne, monofoniczne i stereofoniczne. Tuner wyposażony jest w antenę ferrytową oraz złącza antenowe – gniazda do podłączenia anten.
W tunerze istnieje możliwość ręcznego lub automatycznego
wyszukiwania stacji o określonych częstotliwościach, wbudowana jest
również funkcja zapamiętywania 5 wybranych stacji.
2.Magnetofon stereofoniczny
Urządzenie to jest dwumechanizmowym magnetofonem stereofonicznym
przeznaczonym do odtwarzania, nagrywania oraz kopiowania obustronnych taśm magnetofonowych. Magnetofon wyposażony jest w mechanizm wspomagania przełączników funkcyjnych oraz w system redukcji szumów. Utwory można odtwarzać w dwóch kieszeniach po uprzednim podłączeniu magnetofonu do wzmacniacza.
W celu nagrywania na taśmę należy umieścić ją w kieszeni A a następnie jednocześnie uruchomić przyciski nagrywania i odtwarzania. Kopiowanie natomiast wykonujemy z kieszeni B na kieszeń A, z możliwością szybkiego przegrywania.
3. Odtwarzacz CD
Jest to urządzenie służące do odtwarzania nagrań z plyt systemu
COMPACT DISC DIGITAL AUDIO. Odtwarzanie odbywa się
bezstykowo poprzez zmodulowany strumień światła po odbiciu od płyty.
Urządzenie ma możliwość współpracy ze wzmacniaczem. W gramofonie
tym istnieje funkcja programowania własnej kolejności odtwarzanych
utworów, przy czym każdy utwór może być wprowadzony do programu
dowolną ilość razy.
4. Wzmacniacz
W ćwiczeniu wykorzystaliśmy wzmacniacz klas HI – Fi z wbudowanym
korektorem graficznym. Wzmacniacz ma możliwość współpracy z
tunerem, magnetofonem, gramofonem i odtwarzaczem CD.
W urządzeniu tym można wyróżnić następujące funkcje:
-
regulacja głośności
-
równoważenie kanałów
-
stosowanie filtru kontur/loudness
-
sterowanie korektorem graficznym.
Do wzmacniacza można podłączyć zestawy głośnikowe o mocy co
najmniej 40 W oraz słuchawki.
5. Mikser
Mikser przeznaczony jest do miksowania różnych sygnałów wejściowych i zamieniania ich w jeden tor muzyczny.W czasie miksowania należy ustawić wzmocnienie sygnału urządzeń wyjściowych i mikrofonu, odpowiednią barwę i głośność oraz moc sygnału wyjściowego.
Projektor Filmowy
Zastosowanie projektora filmowego w procesie dydaktycznym:
-
służy do prezentacji filmów tematycznie związanych z zagadnieniami przedmiotu nauczania
-
ułatwia lepsze zrozumienie przez uczniów omawianego tematu poprzez obserwację zjawiska w jego rzeczywistych warunkach
-
umożliwia prezentację doświadczeń których nie można przeprowadzić w warunkach szkolnych ( np. reakcja jądrowa, proces produkcji różnego typu urządzeń itp.)
-
taka forma prowadzenia zajęć pobudza uczniów do aktywniejszego postrzegania treści nauczania przez dźwięk i obraz
-
jest to prezentacja materiału dla większej liczby słuchaczy
-
część dźwiękowa pomaga i podkreśla treści , które są najważniejsze dla uczniów, dzięki czemu można szybciej zapamiętać istotne pojęcia i zagadnienia
-
metoda ta pozwala na łatwiejsze zrozumienie obrazu gdy jest on uzupełniony dźwiękiem ( treści nauczania docierają do uczniów poprzez wzrok i słuch i wzajemnie się uzupełniają)
-
odpowiednia kompozycja obrazów i dźwięków wzmacnia oddziaływanie emocjonalne na psychikę uczniów (przekazywane obrazy, uzupełniane różnymi odgłosami przyrody i techniki, wywołują reakcje uczuciowe i wzmagają zaangażowanie uczniów
-
umożliwia wykorzystanie gotowych materiałów dydaktycznych
-
umożliwia zatrzymanie kadru w dowolnej chwili ( nie dłużej jednak niż 3 minuty) i zwrócenie uwagi uczniów na istotny fragment
-
film umożliwia transformację czasu, skracając procesy długotrwałe lub rozciągając w czasie zjawiska trwające krótko
-
umożliwia konkretyzować pojęcia abstrakcyjne
-
w filmie wszyscy uczniowie widzą to samo, podczas gdy w naturze oglądane zjawiska widzą różnie, zależnie od usytuowania
-
samodzielna analiza procesów oglądanych w filmie aktywizuje widzów, umożliwia wyciąganie wniosków i rozwiązywanie problemów
-
informacje wizualne połączone z komentarzem nauczyciela są lepiej odbierane i zapamiętywane
Wnioski i uwagi
Projektor filmowy jest w dydaktyce jest bardzo pomocnym urządzeniem, gdyż odbiorca postrzega film dwoma zmysłami : wzrokiem i słuchem. Dzięki zmysłowi wzroku dociera do naszej świadomości około 83 % wszystkich informacji, dzięki słuchowi jedynie 11 %. Ale gdy nauczyciel komentuje film w czasie projekcji, uzyskujemy optymalne możliwości skutecznego nauczania, ponieważ wykorzystujemy ok. 94% możliwości recepcji. Widzimy zatem, że film ma duże oddziaływanie w dydaktyce. Jego skuteczność bardzo duża. Wadami tego typu filmów jest :zbyt szerokie traktowanie tematów dydaktycznych ( chęć zamieszczenia w jednej pozycji jak największej ilości wiadomości), często treść filmu przekracza program lekcji, brak jest konkretnego adresata filmu- wiek doświadczenie i inteligencja adresata, niski poziom techniczny filmu, wadliwe kadrowanie obrazu niewyraźna ekspozycja fotograficzna, mało czytelne rysunki, liternictwo zbyt drobne, niewyraźne, teksty przeładowane, specjalne techniki filmowe niewykorzystane lub źle zastosowane, trudno dostępne filmy z odpowiednimi tematami. Powoli projektor filmowy jest wypierany przez ogólnie dostępną dostępną telewizję edukacyjną i techniki video.
Projektoskop „Lech 50”
1.1. Wiadomości wstępne
Projektoskop jest urządzeniem projekcyjnym, służącym do ekspozycji na ekranie obrazów powstałych w wyniku prześwietlenia materiałów przezroczystych – głównie folii.
Zalety projektoskopu:
1.2. Budowa projektoskopu
Projektoskop składa się z dwóch układów:
-
optycznego
-
elektrycznego.
Układ optyczny
Źródłem światła jest żarówka halogenowa 650 W, której strumień świetlny pada na kondensor Fresnera. Ten z kolei składa się z dwóch soczewek. Soczewki te mają na celu oświetlenie materiału oraz wzmocnienie strumienia świetlnego. Projektoskop ten może być zatem wykorzystywany w niezaciemnionych miejscach. Urządzeniem chłodzącym kondensator są wentylatorki. Ostrość reguluje się za pomocą pokrętła podnoszącego lub opuszczającego obiektyw.
Układ elektryczny
Żarówka zasilana jest napięciem 220 V lub napięciem obniżonym o spadek
20 V na rezysorze R, który jest włączony szeregowo w układ zasilający.
1.3. Dane techniczne projektoskopu
1.4. Foliogramy i fazogramy
Foliogram jest to folia przedstawiająca rysunek lub schemat jako jedną całość.Do cech dobrego foliogramu należą:
Wykonanie foliogramu może przebiegać trzema metodami:
-
poprzez rysowanie pisakiem na folii
-
poprzez zrobienie ksero na folii
-
poprzezwydruk na folii.
Fazogram jest zespołem 2-8 foliogramów nałożonych na siebie, które przedstawiają kolejne etapy powstawania rysunku.
1.4. Wykorzystanie projektoskopu w praktyce
-
projekcja folio- i fazogramów
-
wyświetlanie przeźroczy małoobrazkowych
-
rojekcja obrazów pseudodynamicznych
projekcja modeli nieprzezroczystych i przezroczystych
demonstracja żywych organizmów
projekcja roślin
projekcja doświadczeń fizycznych, chemicznych i technicznych.
2.Epidiaskop
2.1. Wiadomości wstępne
Epidiaskop jest urządzeniem projekcyjnym spełniającym funkcję diaskopu lub episkopu. Służy do ekspozycji materiałów nieprzezroczystych i przezroczystych.
2.2. Budowa epidiaskopu
Urządzenie wyposażone jest w osłony na obiektywy oraz dźwignię
zmiany rodzaju projekcji, którą można ustawić w zależności od tego, co chcemy wyświetlać. Podobnie ustawia się zwierciadło odblaskowe.
Do wyświetlania przeźroczy należy dobrać odpowiednią przystawkę, w której umieszczamy prowadnicę z przeźroczami w ramkach lub moletkę z przeźroczami na taśmie. Przy uruchamianiu epidiaskopu włączamy najpierw wentylator i oświetlenie.
2.3. Dane techniczne epidiaskopu
b) „epi” – 250 W ( 500 W ), 220 V
b) moletka dla taśmy filmowej
ciągłej – szer. 35 mm
b) „dia” dla przeźroczy małoobrazkowych f=100/2,8
c) „epi” f=350/3,8
Wymiary 490 x 980 x 250 mm.
Diaskop i udźwiękowienie przeźroczy.
II. Wiadomości wstępne.
Środki dydaktyczne; wykorzystywane w procesie nauczania – uczenia się służą do lepszego i szybszego zdobywania potrzebnej wiedzy. Od czasu powstania szkół środki te, oraz metody ich wykorzystywania były udoskonalane i ulepszane. W trakcie rozwoju procesu nauczania okazało się, że najbardziej skuteczne są środki wzrokowo – słuchowe, a więc oddziaływujące na te zmysły równocześnie.
Jedną z metod takiego oddziaływania jest odpowiednie połączenie obrazu i dźwięku. Zaletą tej metody jest łatwość i przystępność w jej wykorzystaniu. Metoda ta polega na udźwiękowieniu przeźroczy wyświetlanych za pomocą diaskopu.
Podstawowe zalety tej metody:
-
Pobudzenie uczniów do aktywniejszego przestrzegania treści nauczania przez obraz i dźwięk. Dzięki odpowiedniemu zestawieniu czasu ekspozycji przeźrocza i trwania komentarza uczniowie dokładniej zapoznają się ze szczegółami.
-
Ukierunkowanie obserwacji na dźwięk, który podkreśla ważniejsze treści i pomaga w zapamiętaniu istotnych aspektów danego problemu.
-
Łatwiejsze zrozumienie obrazu, który jest uzupełniony dźwiękiem.
-
Wzmocnione oddziaływanie emocjonalne na psychikę ucznia przez odpowiednią kompozycję obrazów i dźwięków. U uczniów wywołane są reakcje uczuciowe, rośnie ich zaangażowanie.
III. Budowa i działanie diaskopu.
1. Zastosowanie diaskopu.
Diaskop to wizualny, techniczny środek nauczania, służący do wyświetlania na ekranie projekcyjnym obrazów powstałych w wyniku prześwietlenia materiałów przeźroczystych małych rozmiarów (slajdów).
Rzutnik automatyczny Diapol służy do projekcji przeźroczy o formacie 24x36mm, w ramkach 50x50mm. Rzutnik ten może mieć wszechstronne zastosowanie w szkołach, świetlicach i innych podobnych placówkach, do zilustrowania wykładów i odczytów. Zmiany przeźrocza dokonuje się przy pomocy zdalnego sterowania.
2. Dane techniczne
-
Napięcie zasilania 220V, 50Hz, pobiera moc 180W.
-
Maksymalny format przeźroczy 24x36mm.
-
Zmiana przeźroczy automatyczna przy pomocy zespołu zdalnego sterowania
-
Obiektyw Krytar o otworze względnym 1 – 2,8mm oraz o ogniskowej 85mm.
-
Zakres projekcji dla obiektywu o ogniskowej f=85mm od 0,5 do 10m, a dla ogniskowej f=135mm – od 1 do 15m.
-
Ustawienie ostrości automatycznie przy pomocy zespołu zdalnego sterowania w niewielkim zakresie, lecz dokładnie oraz ręcznie.
-
Oświetlenie – żarówka jodowo-kwarcowa 24V, 150W z cokołem G 6,35 – 15.
-
Magazynek na 36 lub 24 przeźrocza.
-
Chłodzenie dmuchawą napędzaną silnikiem SAZ 21 A, 220V, 50Hz, 2W.
-
Instalacja elektryczna klasy II. Wyłącznik wbudowany w korpus.
-
Wymiary – 31,5x24x15cm.
-
Bezpiecznik – 1,25A – znajdujący się z prawej strony z tyłu pod pokrywą.
-
Budowa zewnętrzna diaskopu:
-
Korpus
-
Pokrywa
-
Obiektyw
-
Magazynek
-
Wyłącznik
-
Gniazdo zdalnego sterowania
-
Gniazdo przystawki magnetofonowej
-
Nogi przednie
-
Sznur przyłączeniowy
-
Ramię suwaka
-
Wkręt regulacji żarówki
-
Wkręt zamka
-
Zespół osłony
-
Budowa wewnętrzna diaskopu.
Układ optyczny składa się ze źródła światła, zwierciadła wklęsłego, kondensatora, filtra ciepłochłonnego, materiału przeźroczystego i obiektywu. Źródłem światła są żarówki jodowo-kwarcowe z rodziny halogenowatych.
Zadaniem zwierciadła sferycznego jest skierowanie wszystkich promieni świetlnych w kierunku kondensatora, a tym samym przeźrocza. Między żarówką, a przeźroczem znajduje się kondensator, składający się z 2-3 soczewek oraz filtra cieplnego, który służy do równomiernego rozłożenia promieni świetlnych na całej powierzchni przeźrocza pochłaniającego do 80% promieniowania cieplnego.
Drugim układem soczewek w diaskopie jest obiektyw. Ogniskowa obiektywu decyduje o powiększeniu obrazu otrzymywanego na ekranie, im krótsza ogniskowa, tym większy obraz wyświetlany na ekranie. Podobnie, im dalej znajduje się ekran od obiektywu tym większy uzyskuje się obraz. Długość ogniskowej obiektywu i jego otwór względny podane są na obudowie obiektywu.
-
Magnetofon ZK – 240.
Posiada on możliwość monofonicznego odtwarzania taśm nagranych stereofonicznie, poprzez jednoczesny odczyt obydwu ścieżek oraz wykonania zapisów synchronicznych (Playback).
Magnetofon ZK – 240 umożliwia wykonanie następujących czynności:
-
Zapis dźwięków z mikrofonu, odbiornika radiowego, telewizyjnego, gramofonu lub drugiego magnetofonu.
-
Odczyt zapisu własnego lub wykonanego na innym magnetofonie przez wzmacniacz i głośnik dodatkowy, słuchawki.
-
Szybkie przewijanie taśmy.
-
Przystawka.
W dipolu zastosowano przystawkę magnetofonową do udźwiękowienia przeźroczy. Służy ona do synchronizowania pracy rzutnika automatycznego DIAPOL z magnetofonami czterościeżkowymi.
EPISKOP
Wiadomości ogólne
Episkopy są dobrym środkiem dydaktycznym ze względu na to, że pozwalają na ekspozycję materiałów nieprzezroczystych takich jak:
Itp.
Ekspozycja oddaje naturalne barwy materiału wyświetlanego, co jest cenną zaletą tych urządzeń.
Budowa episkopu
zwierciadło płaskie
obiektyw
żarówki
pokrętło regulujące wysokość obrazu na ekranie
dźwignia dociskająca płytę do okienka projekcyjnego
płyta dociskowa
okienko projekcyjne
Przy uruchamianiu episkopu przyciskamy kolejno dwa wyłączniki znajdujące się na tylnej ściance obudowy. Pierwszy od lewej uruchamia wentylator drugi natomiast żarówki projekcyjne. Jeśli włączymy żarówki nie włączając uprzednio wentylatora episkop nie uruchomi się. W czasie pracy, mimo wentylatora obudowa episkopu nagrzewa się, dlatego też po zakończeniu pracy należy najpierw wyłączyć żarówki, odczekać dwie, trzy minuty i dopiero wyłączyć wentylator.
Wewnątrz obudowy w komorze świetlnej znajdują się dwie żarówki projekcyjne. Promienie świetlne, biegnące z żarówek i skierowane zwierciadłami wklęsłymi na okienko projekcyjne odbijają się od obrazu umieszczonego w okienku i biegną w kierunku zwierciadła płaskiego pod kątem 45. Odbite od zwierciadła płaskiego promienie świetlne przechodzą przez obiektyw i padają na ekran.
PARAMETRY
|
EPI-500
|
Napięcie prądu
|
220 V
|
Żarówki projekcyjne
|
250 W / 220 V i 500 W / 220 V
|
Obiektyw
|
f = 350 / 3,8
|
Wielkość okienka projekcyjnego
|
180x140mm
|
Wymiary
|
490x480x250 mm
|
Ciężar
|
16,5 kg
|
Środki dydaktyczne w nauczaniu
W pedagogice media funkcjonuja i sa klasyfikowane w obrebie środków
dydaktycznych. Środki dydaktyczne to przedmioty materialne umożliwiajace usprawnienie
procesu nauczania i uczenia sie oraz uzyskiwanie optymalnych osiagniec szkolnych.
Wykorzystywanie środków dydaktycznych ma na celu dostarczenie uczniom bodzców
sensoryczno-motorycznych oddziałujacych na ich wzrok, słuch, dotyk, przez co
ułatwiajacych im bezposrednie i posrednie poznawanie rzeczywistosci oraz nabycie przez
nich okreslonych umiejetnosci. W literaturze dydaktycznej spotykamy sie z nastepujacymi
okresleniami środków dydaktycznych: pomoce szkolne, pomoce naukowe, pomoce
dydaktyczne, pomoce audiowizualne, srodki komunikacji, srodki przekazu wiadomosci,
srodki pogladowe, srodki audiowizualne, techniczne srodki dydaktyczne [Burewicz,
Gulinska, 1993]. Zadaniem srodków dydaktycznych jest: posredniczenie miedzy jednym
człowiekiem a drugim w przekazywaniu informacji (stad powstała nazwa „srodki masowego
przekazu” lub „masowej komunikacji”), magazynowanie informacji, a tak_e przetwarzanie
informacji i wykonywanie ró_nych czynnosci pomocniczych, np. operacji matematycznych
[Okon, 1987].
Na pojecie srodki dydaktyczne składaja sie nastepujace elementy: komunikaty
– tj. tresci przekazywane jako sygnały bodzców sensorycznych, nosniki komunikatów
– podło_e, na którym komunikaty zostały utrwalone, srodki przekazu – urzadzenia
techniczne umo_liwiajace projekcje komunikatu, wskazówki metodyczne – dotyczace
stosowania urzadzen i materiałów dydaktycznych [Burewicz, Gulinska, 1993]. Istnieje wiele
kryteriów podziału srodków dydaktycznych. Najprostszym wydaje sie podział
zaproponowany przez Edwarda Fleminga i Jana Jacoby’ego [1969]. Dziela oni srodki
dydaktyczne na:
� srodki naturalne, które bezposrednio przedstawiaja rzeczywistosc,
� srodki techniczne, przedstawiaja one rzeczywistosc w sposób posredni. Do grupy tej
zaliczane sa srodki wzrokowe, słuchowe, wzrokowo-słuchowe (audiowizualne),
manipulacyjne, modelowe, automatyczne,
� srodki symboliczne, które przedstawiaja rzeczywistosc za pomoca odpowiedniej
symboliki, np. słów, znaków, rysunków.
Do technicznych srodków dydaktycznych zaliczamy srodki audialne, wizualne,
audiowizualne oraz automatyzujace proces dydaktyczny. Skrzydlewski [1990] dzieli srodki
dydaktyczne na szesc kategorii, które łacznie tworza system multimedialny. Sa wsród nich
takie media, jak telewizja i komputery, te ostatnie wraz z odpowiednimi przystawkami
(takimi jak kamera wideo, cyfrowy aparat fotograficzny, projektor multimedialny) oraz
oprogramowaniem (programami multimedialnymi) mo_e przejac wiele funkcji innych
srodków dydaktycznych. Techniczne srodki dydaktyczne moga pełnic w procesie nauczania
funkcje: poznawczo-kształcace i emocjonalno-motywacyjne. Do grupy poznawczokształcacej
zalicza sie funkcje: aktywizujaca, informacyjna, poznawcza, weryfikacyjna,
wdro_eniowa, instrukta_owa, utrwalajaca i kontrolna. W obrebie funkcji emocjonalnomotywacyjnych
wyró_nia sie funkcje motywacyjne i estetyczne